ชื่นธรรม

ภาพ : โดยคำ  ลานเทวา

ชื่นใจ ชื่นธรรม ในยามเช้า

ชื่นข่าว ชื่นคน อลม่าน

ชื่นบ่าย ชื่นชีวิต จิตวิญาณ

ชื่นงาน ชื่นเย็น เป็นนิรันดร์...

แก้วงาม

กลีบเจ้าบางเกิน กว่าฝ่าฝน

คงร่วงหล่นพราวพร่าง กลางวิถี

แก้วเจ้างามชั่วยาม ข้ามราตรี

กลิ่นความดี งามนิรันดร์ สีทันดร..

นกหนาว

ฝนโปรยปรายร่ายรำ ระบำฟ้า

ลงซ่านซ่าละออง เป็นฟองฝอย

นกเปียกปอนแอบนิ่ง ตรงกิ่งข่อย

เจ้าอาจคอยฝนหาย..ถึงบ่ายนี้

อุ่นอ้อมปีกแห่งรักช่างหนักแน่น

อุ่นใดแทนอุ่นรักจากแม่นี้

อุ่นใดใดอุ่นใจ ในวจี

อุ่นไอมี ในอ้อมอุ่น ละมุนละไม 

ไม่ละอาย

ไม่ละอายกันเลย หนอมนุษย์

ใช่สมมุติ สุดถ่อย ปล่อยโครตโง่

รับจ้างเป็น สส.ยังพอโว

แถมมาโชว์ กดคะแนน แทนนายทุน..

คนของรัฐกัดกิน..จนสิ้นแรง..

ล้างไม่หมดไม่เกลี้ยง เลี่ยงปฏิบัติ
หลักฐานมัดคาตา ยังหน้าซื่อ
คนราชฑัณฑ์พันผูก เป็นลูกมือ
ขอนับถือคนกล้า ท้าแผ่นดิน

ถึงจะปราบอย่างไร ก็ไม่หมด
ดั่งกบถหักหลัง ให้พังสิ้น
อำนาจเงินซื้อสั่ง ดั่งใจจินต์
คนของรัฐกัดกิน..จนสิ้นแรง..

โกงกิน

คอรัปชั่น เต็มเมือง ประเทศนี้
ทำมาชี้โวชี้วา หน้าตาใส
รวยมากแล้ว ไม่ต้อง เอาของใคร
แล้วทำไมงุบงิบ อุบอิบกัน (โอชิน)

มีโอกาส พลาดได้ไง ใครจะโง่
แหมโอ้โห เซย์โนได้ อย่างไรนั่น
ลงทุนไป เท่าไหร่ ถอนทันควัน
เรื่องอื่นนั่น ฉันไม่แคร์ ช่างแม่มัน!!! (FreeDom Mind)

เหอเหอ..คนรวย ฉวยโอกาส
ตกเป็นทาสเงินตรา บ้าทั้งนั้น
ไม่เคยพอ โกหก พกลิ้นพัน
เพิ่มกระสันต์ อยากได้ ไม่อายใคร (โอชิน)

ดอกเหงา

ภาพ : โอชิน

ดอกเหงาบาน บนลานโศก
กระเซ้าโลก จนเศร้าสร้อย

กี่ราตรี ที่รอคอย

กี่เดือนคล้อย ที่ลอยลับ

ภาพ : Krerkbura Wanavongworawiwat

ใบไม้ตอบโจทย์

ภาพ : ลุงหมู บ้านยะมะรัชโช

เห็นใบไม้แห้งกรอบ คงตอบโจทย์

ชีวิตโลดแล่นมา หลายหน้าฝน

เก็บอะไรได้บ้าง ระหว่างตน

สัมฤทธิ์ผลเท่าไร ในชีวิต..

แล้วหญ้าแพรกก็แหลกราญ

และแล้วหญ้าแพรก ก็แหลกราญ
เมื่อสันดานข่มขู่ เข้าเข็ญเคี่ยว
ตัวกูรึ ไม่ผิด สักนิดเดียว
หญ้าใบเรียว เอ็งซิผิด คิดไม่ดี

ช้างสารกระทืบเท้า เข้านั่งแท่น
ส่อล้างแค้น เช็คบิล ผิดกลิ่นสี
โล๊ะมันออก หอกข้างแคร่ แย่เต็มที
เลือกพวกผี ไว้หลอก บอกผู้คน...

พรายกระซิบสำแดงยุแยงทั่ว
คนขี้กลัว แทบกลิ้ง ทิ้งเหตุผล
หูซ้ายขวาถูกเป่า ให้ลานลน
กลัวโดนปล้น โค่นล้ม..จมความคิด..

เสียงโมบาย

ยินโมบายไม้ไผ่ไกวไล่เสียง

ระริ้วเรียงตามแรงลมผสมเศร้า

นับเวลานาทีฤดีดาว

กว่าจะเช้า คืนนี้ ไม่มีเธอ

เลิกท้อ

เก็บเวลาทั้งหมด ที่ทดท้อ
ใส่ลงหม้อท่วงน้ำ ณ ยามนี้
ให้ลอยล่องไหลไป ในนที
แล้วพรุ่งนี้ จะไม่ท้อ แล้วหนอใจ

เก็บใจไว้ไม่ท้อ ต่อวันรุ่ง
จะเกี่ยวรุ้งฟ้าโค้ง มาโยงไว้
ให้ใจนี้มีแรง แข่งใครใคร
ว่าจะไม่อ่อนแอ แพ้อีกแล้ว..

ขมุกขมัว

ขมุกขมัวผ่านผัน อีกวันแล้ว

ยังไร้แวว ฟ้าสว่าง มืดอย่างเก่า

หรือค่ำนี้ฟ้าครึ้ม ยังซึมเซา

หรือว่าเราเหงาไป ใจจึงครวญ

ตะวันลาลับไป ยังอุ่นอุ่น

เรายังครุ่นคิดไป เหมือนไห้หวล

ระลึกถึงความหลัง นั่งทบทวน

จนแสงจวนโบกมือลา ไม่ประวิง

นั่งปลอบใจตนเอง บรรเลงแผ่ว

ทิพย์เสียงแก้วเสนาะ ไพเราะยิ่่ง

คือเสียงสติสดับ รับความจริง

หลับตานิ่งฟังเสียงร้อง..ของหัวใจ

ทุกชีวิตสรรพสิ่ง ต้องทิ้งร่าง

วิถีทางกำหนด ใช่กฎใหม่

วัฏจักรสังขาร ใช่งานใคร

ลิขิตให้เป็นเช่นนี้ ทุกชีวิต.

เออเนอะ !!

ฝนพรำพรำย้ำความหม่น
หมาน้อยวน หาที่ใหม่ ซุกไออุ่น
เจ้าเลือกที่ ผ้าเช้ดเท้า เข้าซุกซุน
เราก็หมุน ตัวนอน ย้อนที่เดิม..(โอชิน)

แดดแจ้งเพล้ง ฮาย...ชาด อากาศร้อน
คิดจะนอน พัดลมเป่า เอามาเสริม
อยากเดินห้าง กินแอร์ เหมือนแต่เดิม
กลัวสิ่งเพิ่ม ใหม่-มา....คือ คาร์บอมบ์ (อัง เมืองคอน)

ถ้าอยากเย็น มาน้องมา มาภูเก็ต
เย็นสะเด็ด ฝนพรำ ลำนำหอม
แผ่นไหวบ้าง เล็กน้อย คอยพยอม
เสบียงพร้อม เตรียมเผ่น เล่นกับภ้ย (โอชิน)

แผ่นดินไหว...อย่าไหวตาม ยามต้องวิ่ง
พี่รีบชิ่ง อย่าแลหลัง หากยังไหว
ถ้าแผ่นดิน สงบงาม ในยามใด
หวังอยากไป เยือนภูเก็ต...มิเท็จเลย (อัง เมืองคอน)


มาตอนนี้ ตื่นเต้นดี นะพี่น้อง
ฟ้าก็ร้อง ฝนก็พรำ ฉ่ำระเหย
ใช่พูดเล่น น่าเที่ยว เชียวนะเอย
อย่าอยู่เฉย นะน้อง ต้องรีบมา. (โอชิน)


สึนามิ...มิกล้าสู้ รู้ว่าแย่
แรงไม่แพ้ ไฟใต้...ไม่ขายหน้า
แต่หากมี มิน้อย รอยน้ำตา
จึงหวังว่า ไม่มี ดีหวาครัน..(อัง เมืองคอน)

ภัยทั้งหลาย ทั้งเพ ที่มีอยู่
เราคือผู้ สร้างปัญหา ช่างน่าขัน
พอมันย้อน มาหาตัว กลัวจนสั่น
คงถึงวัน สนอง กฎจองเวร..(โอชิน)
.......

ใกล้เข้ามา ทุกที แล้วชีวิต
ผืนแผ่นดิน วิปริต...ถิ่นอาศัย
โดดเดี่ยว เปลี่ยวร้าง เลือนลางไฟ
สภาวะ เปลี่ยนไป ทุกวี่วัน...(อัง  เมืองคอน)

โลกใกล้ดับ สลาย กลายเป็นเถ้า
ใช่แค่ข่าว ลือเล่น เร้นเพื่อหวั่น
ความจริงยิ่ง กว่าข่าว จงเท่าทัน
ต้องรับมัน ให้ได้ ว่าเป็นจริง..(โอชิน)

กอบโกยโกง

จะคาดหวังอะไรกับสามัญมนุษย์
ให้พิสุทธิ์ครอบครองมรรคาชั่วข้ามคืน
กิเลสไร้สำนึกโลดเต้นทั้งหลับตื่น
ยากจะฝืนคืนสามัญสู่ชั้นดาวดึงส์

ลองไตร่ถามบุรุษนามปราถนา
ผู้มุ่งมีมากมายจุดหมายถึง
เพียงครอบครองเสพสุขไม่คำนึง
กลายเป็นอึ่งผึ่งพุงเวทนาพลี

สิ่งสุดท้ายปั้นหลายในชีวิต
เราจะหยิบอะไรไปเมืองผี
เถ้าความชั่วเกลือกกลั้วเศษความดี
ตรองชีวีก่อนไม่มีกุศลทุน....(เคฮ็อคซ์)

ภาพ : เคฮ็อคซ์






ยังจะกอบ ยังจะโกย โอ้โห้ยพ่อ
ยังจะก่อ ยังจะกิน จนลิ้นไหม้
ยังจะไม่ สำนึก ระลึกนัย
ว่าอย่างไร จึงสงบ พบสุขเย็น (โอชิน)

ข่าวลือ

ฟ้าทึมทึม ทึบทึบ กระทืบฟ้า
เสียงเทฟ้าลมฝน พ่นกระหน่ำ
ข่าวก็ยิ่งกราวกรู ดูเงียบงัน
อะไรกันนักหนา..หนอข่าวลือ

ดูวังเวงคว้างคว้าง กลางรู้สึก
ดูลึกลึกในแววตา พามืดตื้อ
ใครแก้ข่าวอย่างไร ใครหารือ
ยังยึกยื้อลือต่อ..จนพอใจ

เอาจนพังพินาศ เศรษฐกิจ
เอาชีวิตคนภูเก็ต มาสาไถย
ลือกันเล่น ซื่อบื้อ ลือกันไป
ลือกันให้ ฉิบหาย กลายเป็นจริง

ลมฝนกระหน่ำโลก

ลมพัดเย็นผ่านมา จากฟ้าโน้น
โมบายไม้ไผ่โยน ตามแรงไหว
ดังโกร่งกร่าง ตามแรง ที่แกว่งไกว
ไม้แกว่งใบ ไหวโยก ให้โลกรู้

อีกไม่นานละอองฝน ทนไม่ได้
คงโปรยปรายสายสาด ประกาศขู่
คืนนี้จะ กระหน่ำ หนักน่าดู
หลับคุดคู้ เถิดหนอ..อย่ารอเลย

คืนเดือนเพ็ญไร้เดือนเพ็ญ

คืนเดือนเพ็ญ ไร้เพ็ญเดือน คงเลื่อนลับ
หายไปกับ เมฆฝน บนฟ้านั่น

จึงไร้เดือน ดารา มาแบ่งปัน

ให้ชมกัน คืนนี้ ราตรีตรม..

ม่านเมฆดำ อำพราง ดาราใส
ดาวจึงไม่ สบตา เมื่อฟ้าห่ม
ความมืดมิด บิดเบือน เตือนสายลม
คนขื่นขม นั่งมอง ท้องฟ้าดำ

รออะไร คืนนี้ นะที่รัก
สายฝนหนัก โบยพัด ซัดกระหน่ำ
ดอกชบา คงหนาว ร้าวระกำ
ดอกหญ้าเต้น ระบำ กับค่ำคืน

พอเพียง เพียงพอ

ภาพ : ภาพจากอินเตอร์เนต

ไม่อยากโกงไม่อยากกิน ไม่อยากได้

อย่ามาให้สมยอม กลิ่นหอมหวาน

มันคือเงินตาล่อ ของขอทาน

เชิญชื่นบานให้เพลิน จำเริญใจ

อย่ามายุ่งอย่ามาเกี่ยว ไม่เอี่ยวด้วย

แม้ไม่รวยไม่ขอรับ มีจับจ่าย

อยู่เพียงพอหล่อเลี้ยง เพียงสบาย

ไม่อดตายไม่ซอมซ่อ..พอมีกิน

ไต่ฟ้าหาดาว

ทางข้างหน้าคดเคี้ยว หรือเลี้ยวลด

ใจจ่อจดไปให้ถึง ซึ่งจุดหมาย

แม้ปัญหาส่งเสียง อยู่เรียงราย

จะตะกายไต่ฟ้า..ไปหาดาว

อยากอยู่ดูโลกสวย

ใครใครก็อยากอยู่ ดูโลกสวย

ที่ร่ำรวยด้วยแมกไม้ สายธารใส

แต่พ่ายแพ้ ทุนสามานย์ โจรจัญไร

กอบโลกไปใส่กำ..แล้วย่ำยี..

ฮั้วประมูล

ความโลภ ไม่พอ ขออีก

แอบฉีก จริยธรรม ดำดิ่ง

ทุจริต คิดคด ปดจริง

แถมทิ้ง กากชาน ร่านคด

ผู้น้อย ต้อยต่ำ ร่ำไห้

ดีเอสไอ เค้นคำ กำหนด

รับผิด ตามชั้น รันทด

สบถ ปวดหัว ฮั้วประมูล

คารวะทุกซากศพ

ส่งข่าว ชาวด้ามขวาน

ที่พบพาล เรื่องเศร้าเหลือ

แบ่งปัน น้ำใจเจือ

หวังแผ่เผื่อ เพื่อทุกคน

คารวะ ทุกซากศพ

ที่ถมทบ ทวีท้น

ซับเลือด ที่เหือดปน

ธุลีชน บนแดนไทย

วัวหายแล้วล้อมคอก

กี่ล่อหลอกกี่คอกใส่

ชีวิตที่ปลิดไป

กี่อาลัยจะลับเลือน 

ความตายเหมือนผักปลา

ทมิฬบ้าแสนป่าเถื่อน

ขวานไทยสั่นสะเทือน

รอยยิ้มเปื้อนคราบน้ำตา

 (ปริญญา เพิงมาก ‎).

รัฐไทย ในยามนี้

ไร้วิธี ชี้ปัญหา

เลือกที่ จะเยี่ยวยา

การเข่นฆ่า จึงท้าทาย..

( Chintana Kongmuanpetch ‎)

อ่อนด้อย น้อยฝีมือ

ผลก็คือ ความฉิบหาย

ชิวิต กับความตาย

แค่เส้นด้าย ใยบางบาง

( ปริญญา เพิงมาก  )

อนาคต เห็นรำไร

นามรัฐใหม่ ต้องถูกสร้าง

หักลง ตัดตรงกลาง

ดีกว่าคว้าง อยู่อย่างนี้..

( Chintana Kongmuanpetch ‎)

ฝากเมืองไว้กับมาร

และฝากบ้านไว้กับผี

สิ้นสุขแล้วยุคนี้

ยุคนารีขี่ควายแดงฯ 

( ฅน ค้นโลก  )

เขาว่า ให้เหลือเชื่อ

คนทิศเหนือ เกลือแสลง

เป็นหนอน ชอนไชแยง

ใช่กล่าวแกล้ง ลองแจงดู..

( Chintana Kongmuanpetch )

ริ้วรอย

ริ้วรอยประสบการณ์ ดูกร้านกร้าว

เธอเดินทางมายาว จึงกร้าวกร้าน

รอยลุ่มลึกรอบรู้ ฤดูกาล

คือผลงานจารึก การฝึกตน.

เส้นทาง

เส้นทางที่ย่างเท้า

แต่ละก้าว เหมือนผ่าวร้อน

ฝ่าฝันตะวันรอน

จะคืนคอน หรือร่อนไป

ใจเอ๋ยใจลังเล

เหมือนลมเพ ลมพัดไหว

สอบถามลมหายใจ

เดินต่อไป หรือใจเอย

รองรับ

วาสนาของใคร ของคนนั้น

จะแบ่งปันกันไม่ได้ ใช่สิ่งของ

ุบางคนล้มมีคนจับ รอรับรอง

บางคนกองกับพื้นกลิ้ง..ไร้สิ่งรับ

ยิ่งแก้ยิ่งยุ่งรุงรัง

ฝันร้ายหลายปีดีดัก

ยิ่งลักษณ์ยิ่งร้ายยิ่งแย่

ยิ่งไร้ยิ่งไม่เหลียวแล

ยิ่งแก้ยิ่งยุ่งรุงรัง

ภารกิจดอกไม้

ภารกิจของดอกไม้...

คือกรีดกรายร่ายรำ ทำหน้าที่

ล่อภมรโปรยเกสร ร่อนราคี

ผสมสีชีวิต เพียงติดพันธุ์