วันพุธที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2553

หัวโขนอันใหม่ใหญ่กว่าเดิม



มีคนหยิบหัวโขน..มาโยนใส่
จงรับไว้..และใช้..ในหน้าที่
คนปรารถนา..นั้นมากมี
จงยินดีสิ่งที่ให้..ไปครอบครอง



หยิบขึ้นพิจารณาดู..ก็หรูหรา
เหมาะกับข้าฯให้มา..แหมถูกต้อง
หยิบหัวโขนสวมใส่..ใจลำพอง
แสนกระหยิ่มยิ้มย่อง..ลองไปมา



โอ้มันหนักไม่เบา..ยิ่งเขลานัก
ไปทึกทักว่าเหมาะ..เพราะตัณหา
อันตำแหน่งใหญ่โต..ใช่โสภา
ใช่รักษาเก้าอี้ใหญ่..ไปวันวัน

......................

วันพุธที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2553

อีกเมื่อไร



เมื่อไรบ้านเรา..จะสงบ
จะสู้รบกันไป..ทำไมเล่า
ด้วยคิดว่าบางอย่าง..จะบางเบา
เมื่อคนมาปัดเป่า..ข่าวชายแดน

...สันติรึ..สันติ...
อีกกี่วิธีการ..ที่คิดแค้น
เพื่ออะไร..เพื่ออะไร..ใครดูแคลน
มันเป็นแผนชั่วร้าย..ที่ป้ายกัน

สิทธิสวัสดิการ..รัฐจัดให้
มากกว่าใครประเทศนี้..ที่จัดสรร
ยังเรียกร้องกล่าวอ้าง..อย่างเมามัน
แค่ปลุกปั่นวุ่นวาย..ตายต่อไป

เมื่อไรเรา..ได้กลับบ้าน..
เมื่อไฟรานรุกรอบ..คำตอบใหญ่
ฤาต้องฝังร่างริน ณ ดินไกล
ถึงยามไร้แผ่นดิน..กลับถิ่นเดิม



.......................

วันอังคารที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2553

ภาพลวงตา





มันเป็นแค่เพียงภาพ..ที่ฉาบสวย
ห่อหุ้มด้วยอาภรณ์หรู..ดูมากค่า
แต่อาจมีจิตใจ..ไร้ราคา
แค่ลวงตาผู้คน..บนหนทาง





เมื่อสังคมชมชอบ..คำตอบใหม่
คือรับใช้เงินตรา..จนหน้าหมาง
ก็หลอกลวงกันไป..เรื่องไร้ยาง
เพิ่มช่องว่างห่างไกล..ศีลธรรม




..........

วันจันทร์ที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2553

คนติดเกาะ



พลัดถิ่น.มาไกล..ถึงในเกาะ
ก็เพราะ.ไร้เส้น..เช่นใครเขา
ติดเกาะมา.สิบปี..แล้วนี่เรา
ยามเหงาเหงา.เดินย่ำทราย..ชายหาดงาม





น่าสงสาร.ไม่มีใคร..ไหนมาเยี่ยม
เราซิเตรียม.ปลาสะดุ้ง..กุ้งมะขาม
หอยชักตีน.ปูไข่..ตัวใหญ่ตาม
เฝ้าเพียรถาม.คนมากิน... ณ ถิ่นนี้





หอยชักตีน+น้ำจิ้มซีฟูด



ทั้งสถาน.ที่พาชม..สมคุณค่า
เรือเทียบท่า.พร้อมพาชม..สมศักดิ์ศรี
หาดน้อยใหญ่.ใกล้ไกล..ไปทันที
หากว่ามี.ใครมาเยือน..เป็นเพื่อนใจ





ชุดดำน้ำ เบ็ดตกปลา..พาพร้อมเหยื่อ
ถ้าไม่เชื่อ.มาพิสูจน์..พูดจริงไหม
สั่งเรือออก.ทันที..จะใกล้ไกล
ท่องเที่ยวไป.ในทะเล..ตังเก(คง)อาย



...................

วันอาทิตย์ที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2553

สันติภาพที่เงียบหาย




รางรางและริบหรี่
มันบ่งชี้สันติภาพ
เสียงปืนจากกองปราบ
มันก็ฉาบด้วยคารม







สันติและสันติ
อีกกี่วิธีการก็ขื่นขม
เงียบหายกับสายลม

เพียงขอข่มตาพักสักครึ่งคืน..


..................






วันศุกร์ที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2553

บอกไม่ได้





อย่าผยองพองขน..เลยคนเอ๋ย
อย่าเยาะเย้ยว่าเด็ก..เล็กเดียงสา
เรื่องบางอย่างบอกไม่ได้..ในตำรา
เชิญไปหาคำตอบ..จะขอบคุณ



เมื่อท่านบอกว่าไม่ผิด..ให้คิดใหม่
อย่าใส่ใจระเบียบฯ..ทำเฮี๊ยบฉุน
ทำไปเถิดเชื่อคำ..ว่าทำบุญ
ก็อย่าวุ่น (เมื่อ) สตง.มาขอคืน

..............

วันพฤหัสบดีที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2553

คนหนอคน


สมเพทเวทนา..แสนสาหัส
ตระบัดสัตย์พลิกลิ้น..คำปลิ้นปล้น
นี่แหละหนอ..คนหนอคน
นับถือตนสักนิด..คิดให้ดี




จะให้ใครไหนเล่า..เฝ้านับถือ
จะยกมือวันทา..ในศักดิ์ศรี
เพราะไร้สิ้นศรัทธา..ค่าที่มี
ตัวบ่งชี้..ค่าตน..คือคนดี


............................