...แก้วกลีบช้ำ เพราะกรำฝน
จึงร่วงหล่นสะอื้น กับพื้นหญ้า
ฝนหนอฝนทำไม ไม่เมตตา
ปล่อยน้ำฟ้าท่วมถิ่น แผ่นดินเรา..
...ทั้งผักปลานาไร่ เสียหายหมด
ช่างรันทดอดสู เท่าภูเขา
ธรรมชาติวิปริต มิบรรเทา
ทุกข์จึงเท่า กันทุกภาค ลำบากใจ...
...ใต้-น้ำฝน ล้นเอ่อ เจอพายุ
เหนือ-ระอุ แทบดิ้น แผ่นดินไหว
อีสาน-ร้อน แล้งจัด พิบัติภัย
ทุกภาคไทยเป็นเช่นนี้ นะพี่น้อง...
...แล้วสงกรานต์บ้านนา จะมาถึง
แต่อนึ่งน้ำท่วม อ่วมหอห้อง
คงลอยเรือเล่นสงกรานต์ ย่านคูคลอง
ถนนนองน้ำหลากอยากลอยกระทง...
....มาเถอะนะแม่มา...
เช็ดน้ำตาให้แห้ง แกล้งร้องส่ง
ทุกข์ที่หนักวางปล่อย จะน้อยลง
ต้องปล่อยปลง วางแล้วว่าง อย่างสบาย...
....หลับเถอะนะแม่หลับ...
เรือมารับเจ้าแล้ว แก้วจันทร์ฉาย
ร้องเพลงเรือกล่อมขับ สลับลาย
มันอาจคลายทุกข์ท้น ที่ล้นใจ..
