วันจันทร์ที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2555

ข้ามันลูกทุ่ง




ยามได้เห็นทุ่งทอง ต้องแสงค่ำ
กลเขียดร่ำบรรเลง เพลงลูกทุ่ง
เจ้าวัวผอมเล็มหญ้า ป่าละมุง
คนก็ฝันถึงยุ้งข้าว และราวรวง..



บ่น



หาได้เก่งกล้า สามารถไม่
จะลาไปที่ไหน ก็ไม่ได้
ให้อยู่โยงเปิดทาง หรืออย่างไร
ใครต่อใครสมสนอง ตามต้องการ

อะไรกันหนักหนา หนอหน้าที่
ชักจะมีมากไป ไม่สนาน
ยิ้มไม่ออกบอกไม่ได้ ใช้แต่งาน
อารมณ์พาลจะออกฤทธิ์ คิดให้ดี

ราชการงานเมือง ช่างเคืองขัด
ถูกสกัดไม่ให้ลา อย่าซิกซี้
ใครจะไปใครจะมา ข้าฯ ทุกที
ต้องเฝ้าขี้ ทั้งกอง ของใครใคร


วันพุธที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2555

เลี้ยงรุ่น


สามสิบสาม ปีที่จาก
มันนานมาก ให้คิดถึง
รอวัน อันตราตรึง
อีกครั้งหนึ่ง ได้พบกัน

โอ้จำ กันไม่ได้
มากันไกล จากไหนนั่น
มิตรภาพ ที่ทราบกัน
ทำให้ฉัน นับวันคอย

เฒ่าชะแร แก่ชรา
ด้วยแววตา ฝ้าแก้มย้อย
ผมขาว ก็ไม่น้อย
ทิ้งร่องรอย ประสบการณ์

บ้างเบื่องาน พาลเต็มอิ่ม
จึงต้องยิ้ม ไปเลี้ยงหลาน
เบื่อระบบ ราชการ
จึงนอนบ้าน โบกมือลา

บางคนใหญ่โต โก้เก๋
เป็น ผอ.สุดเท่ เริงร่า
ควงกิ๊ก ริกรี้ เฮฮา
ไม่กล้ารู้จัก ทักทาย

รอยยิ้ม มิตรภาพ แม่นมั่น
ตัวฉัน เหมือนเดิม เริ่มร่าย
โอ้เพื่อน มากัน มากมาย
จำไม่ได้ หลากหลาย ทายทัก

ช่วยทัก กันหน่อย เพื่อนเอ๋ย
ไม่เคย พบปะ มานานนัก
คนละห้อง ใช่ว่า ไม่รู้จัก
อาการหนัก ลืมเลือน เพื่อน สว.

ขอทักทายตรงนี้ นะพี่น้อง
ได้ไม่ต้อง ตกหล่น ให้ตัดพ้อ
รักคิดถึงเพื่อน กี่เดือนรอ
ที่มาก็ หวังพบ ประสบกัน.


ข้ามไม่พ้น จากจิต ติดค้างคา



อินทนินบานรับ กับหน้าหนาว
กลีบร่วงพราวหล่นร่วง จากพวงต้น
เหมือนมนุษย์หยิบจับ แสนอับจน
ข้ามไม่พ้น จากจิต ติดค้างคา

วันศุกร์ที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2555

ดอกไม้ชีวิต




ดอกดาหลาข้างบ้าน ยังบานเด่น
ฤดูกาลผ่านเห็น เช่นวิถี
อีกไม่นานกลีบเฉา ใต้เงานี้
เหมือนกับชีวิตคน..ใช่ทนทาน (โอชิน)

มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
ยากจะหาคงขัยนะสังขาร
จะขี้เหร่หรืองดงามไปตามกาล
ก็ต้องผ่านจากกันเป็นมั่นคงฯ (Wut Na Arunruang)

ยากดีมีจน ก็คนนะ
อย่ากักขละเสพสุม จนลุ่มหลง
เผื่อแผ่แบ่งปัน ปลดปลง
ก่อนจะลงสู่ภพ..จบเวลา..(โอชิน)

ใช่ยาวนานกาลวัยในชีวิต
จากเริ่มจนจบปิดจากโลกหล้า
ดี ชั่ว ชื่อชัดเป็นอัตตา
ตราบเมื่อสิ้นชีวาให้โลกจำฯ (Wut Na Arunruang)




วันจันทร์ที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2555

หยั่งราก



เบื่อดิ้นรนทุรน ทุราย
เบื่อตะเกียกตะกาย หมายฝัน
ถึงตำแหน่งใหญ่โต โอ่กัน
ประชันโอ้อวด นวดคาง

เหยียบย่ำทับถม จมเกือก
ตาลีตาเหลือก เลือกข้าง
สวมเสื้อต้องสี นี้นาง
แบบอย่างตัวกู อยู่เป็น

ใครใหญ่ใครอยู่ ดูออก
รากงอกชอนไช ให้เห็น
หยั่งลึกยิ่งยาก กระชากกระเด็น
ซ่านเซ็นแตกฝอยร้อยรัด

เหนียวแน่นแผ่กว้าง สางยาก
ลำบากขุดรื้อ กำจัด
ยึดแล้วเข้าเส้น เด่นชัด
ยิ่งกว่าหมัดกัดกิน สุนัขจร.


วันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555

วันยุ่ง ๆ



นัดพบกันตรงนี้ นะที่รัก
ยามแดดหักมุมแสง ด้วยแรงฝัน
เดินลัดเลาะเกาะแก่ง แข่งตะวัน
เช้าวันจันทร์เร่งรีบ บีบโมงยาม

มีอะไรหลายอย่าง วางรออยู่
มีกระทู้หลายประเด็น เป็นคำถาม
เปิดหน้านี้หน้านั้น หัวสั่นตาม
เปิดข้ามข้ามรอก่อนนะ จะประชุม

งบประมาณหน้าหนึ่ง มาถึงเปิด
โครงการเลิศเป็นร้อย คอยกองสุม
เพิ่งปิดงบเมื่อวาน งานยังรุม
ดูแล้วกลุ้มใจจัง..หวังจะลา

ฝันไปนะพักผ่อน ณ ตอนนี้
ไร้ความดีแถมความชั่ว เกิดทั่วหน้า
ไม่ขึ้นขั้นเงินเดือน เหมือน(เคย)ทำมา
เพราะศาตรา อยู่ในมือ ผู้ถือครอง


รูโหว่โชว์นโยบาย


รูโหว่ โผล่ช่องว่าง
ลู่เป็นทาง ล้างไม่สิ้น
ใต้พรม ซุกถมดิน
มันจะกิน ถึงไหนกัน

สงสาร เด็กตาดำ
หลอกให้จำ คำสร้างสรรค์
เพื่อหนู ให้รู้ทัน
โลกในฝัน อารยะ

แฮะแฮะ และก็เหลว
สังคมเลว ผู้ใหญ่คะ
หลอกเด็ก เล็กจะจะ
ถามหนูนะ จะบอกใบ้

อะไร ก็ไม่รู้
มาให้หนู เล่นอยู่ได้
สมองหนู รู้เท่าไร
ท่านรู้ไหม ใครโง่ลง

วันวัน เล่นแท็บเล็ต
รู้เท่าเป็ด อยากเป็นหงส์
ช้ำชอก บอกตรงตรง
หนูจะปลง กับใครดี