มีคนหยิบหัวโขน..มาโยนใส่
จงรับไว้..และใช้..ในหน้าที่
คนปรารถนา..นั้นมากมี
จงยินดีสิ่งที่ให้..ไปครอบครอง
หยิบขึ้นพิจารณาดู..ก็หรูหรา
เหมาะกับข้าฯให้มา..แหมถูกต้อง
หยิบหัวโขนสวมใส่..ใจลำพอง
แสนกระหยิ่มยิ้มย่อง..ลองไปมา
โอ้มันหนักไม่เบา..ยิ่งเขลานัก
ไปทึกทักว่าเหมาะ..เพราะตัณหา
อันตำแหน่งใหญ่โต..ใช่โสภา
ใช่รักษาเก้าอี้ใหญ่..ไปวันวัน
......................
ถึงเวลา.มันต้องใหญ่..แม้ไม่ฝัน
ตอบลบเพราะวัยวัน.อุปโลก..หรือโชคให้
แต่มันหนัก.ใช่น้อย..ค่อยค่อยไป
ทำอย่างไร.เล่าท่าน..มันมาแล้ว
ต้องเก็บกวาด.ใบไม้.ใต้ต้นไม้
หวังเพียงได้.เมล็ดทอง.ก่องเก็จแก้ว
ก็แค่หวัง.สร้างคนผล.เพริศแพรว
ไปตามแนว.ที่หวัง..และตั้งใจ
อาจจะล้ม.ลุกบ้าง..อย่างที่เห็น
ถือว่าเป็น.ประสบการณ์..งานยิ่งใหญ่
มิได้คิด.เปลี่ยนแปลง..อะไร
แค่กาิิืรศึกษาไทย..ไม่หลงทาง
มันสร้างภาพ.กันมาก..อยากจะถอย
ถึงแรงน้อย.หากช่วยผลัก..แม้หนักบ้าง
อาจช่วยจุด.ประกายแห่ง..แสงบางบาง
มันอาจขวาง.คนใหญ่ใหญ่..ใครหลายคน..