หน้าที่ของน้ำค้าง

น้ำค้างแวะ.ทักทาย..กับใบหญ้า

แล้วถามว่า..เจ้าหนาวไหม

เราแค่เพียง.มาค้าง..แล้วจางไป

หากเจ้าไม่.ให้ค้าง..คงร้างลา

หน้าที่เรา.ลงมา..หาที่ค้าง

ไม่ต้องสร้าง.ที่อยู่..ให้หรูหรา

เพียงใบไม้.บางบาง..ให้ค้างคา

เราก็กล้า.จะค้าง..ริมทางเดิน


เมื่อตะวัน.สาดส่อง..เต็มท้องฟ้า
เราก็ลา.จากเจ้า..ดินเขาเขิน
กลับมาใหม่.คืนหนาวสั่ง.ใช่บังเอิญ
คงนานเนิ่น.เช่นนี้...และจีรัง...

เหลี่ยม

บวบเหนี่ยวยึดยึดเหนี่ยว..เพื่อเกี่ยวเกาะ

แค่พอเหมาะไม่หักงอ..พอค้ำไหว

พยุงต้นพยุงร่าง..ก้านกิ่งใบ

เมื่อเติบใหญ่ผลหนัก..อาจหักราญ

เหลี่ยมบวบก็เป็นเหลี่ยม..ธรรมชาติ

ไม่คมบาดแค่เลื้อยเลาะ..เกาะตามร้าน

แต่เหลี่ยมคนนั้นหนา..น่ารำคาญ

เหลี่ยมคนพาลยิ่งควรหลีก..ปลีกให้ไกล

หนาว (2)

..ใบไม้แห้ง.ร่องผลอย.ตามรอยฝัน

เห็นกลุ่มควันลอยฝ่า.ป่่าหมอกหนาว

หยดน้ำค้าง.เมื่อคืน.ยังชื้นพราว

เป็นเรื่องราว.หนาวหนาว.และร้าวราน.. 

..คิดถึงใคร.ที่ไหน.ก็ไม่รู้

จะยังอยู่.อ้างว้าง.บนทางผ่าน

วันเวลา.แห่งฝัน.มันเนิ่นนาน

ดอกไม้บาน.เฉาเหี่ยว.หมดเรี่ยวแรง..

หนาว

คิดถึง.ฉันไหม.คนไกลโพ้น

อยากตะโกน.ข้ามฟ้า.ทะเลใส

ว่าฉันนี้.คิดถึง.เต็มหนึ่งใจ

ได้ยินไหม.โปรดบอกด้วย.ช่วยตอบที

ลมหนาวพัด.กัดกร่อน.ตอนรุ่งสาง

เจ้ามอมคราง.ข้างกองไฟ.กองใหญ่นี้

แม่เฒ่าเติม.ฟืนต่อ.ไฟพอดี

เด็กน้อยรี่.เข้ามาอิง.ผิงไฟควัน

หยิบมันเผา.พอสุก.คลุกขี้เถ้า

แกะเปลือกเป่า.อุ่นอุ่น.ช่างกรุ่นฝัน

.......................และนี่คือรางวัล

มอบให้กัน.วันฟ้าหนาว...ดาวจงรู้

.......................