วันอังคารที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2555

คนใต้ไม่ผิดสี



คนทั้งเมืองเรืองนาม ด้ามขวานนี้
ไม่ผิดสีผิดกลิ่น ถิ่นสยาม
ไม่เห็นแก่เงินตรา..พ่อค้าทราม
ให้ใครหยาม คนใต้..แม้ชายแดน..




ใจร้าวกับก้าวย่าง


ก้าวย่างอย่างที่เห็น
หรือเราเป็นเช่นใครกล่าว
รู้ไหมเจ้าดวงดาว
ใจที่ร้าวเพราะเจ้าเอง..


สีแดงไม่เปลี่ยน..แต่อุดมการณ์เปลี่ยน



สีแดงก็ยังเป็น สีแดงชาด
ทั้งไม่อาจเอาสีใด ไปแทนได้
ทุนสามานย์แทรกแซง แดงเปลี่ยนไป
แล้วทำไม เอาสีทา มาด่ากัน

หากแดงเดิมคงแดง เจิดแจ้งจ้า
คงท้องฟ้าสว่าง เพลงสร้างสรรค์
หากแดงไม่เปลี่ยวทิศ นิจนิรันดร์
เราหรือท่านก็ร่วมวง และลงมือ

แต่สีแดงวันนี้ ใช่สีชาด
เป็นสีไม่สะอาด ขาดนับถือ
เพราะเงินทุน หมุนเปรอะ เปี้อนเลอะมือ
ไม่ใช่คือ อุดมการณ์ ที่หาญกล้า







วันเสาร์ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เดินไปในรอยทาง


ตื่นแต่เช้าตะวันโ่ด่ง..คลี่โปงด่วน
ไปวิ่งสวนสาธารณะ..สะพานหิน
สูดโอโซนยามเช้า..เย้าลมริน
แอบได้ยิน ใบสนลู่..เสียงกรูกราว








วันศุกร์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2555

สาปแช่ง



กาลเวลาบอกเล่าทุกทุกเรื่อง
อย่าทำเขื่องไปเลย นะเพื่อนเอ๋ย
อำนาจวาสนา..ได้มาเชย
มิได้เกยอยู่กับท่าน..นิรันดร

อย่าพึงใช้ไป ในทางผิด
ใครจะคิดได้หรือไม่ ใช่เราสอน
แค่บอกไว้ ให้ระวัง พึงสังวรณ์
มันอาจย้อน มาเล่นงาน..กาลเวลา

หลักคุณธรรมนำมา ปฏิบัติ
บอกไว้ชัดส่งผล ล้นคุณค่า
แต่ที่เห็นใช้สิทธิ์ อนิจจา
มันต่ำช้าสิ้นดี..นี่หรือคน

เสียงสาปแช่งก่นด่า ฟ้ารับรู้
ว่ามีผู้ไร้คุณธรรม ทำหวังผล
เพื่ออะไรใจนี้ มีตอบตน
และที่หนี ไม่พ้น คือผลกรรม




วันอังคารที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เมื่อความถูกต้องโดนปล้นไป



เมื่อต้องตก มาอยู่ ในหมู่โจร
จะตะโกน ร้องไป ให้ใครเห็น
มันปล้นความ ถูกต้อง ทำนองเป็น
ไปสรวงเซ่น พวกกู ในหมู่เดียว



คือวิสัยพิสัยนิสัยสร้าง
จริตร้างแรมรุจน์สุดถวิล
กุศลกรรมบถลดจากจินต์
สุดสิ้นคุณธรรมจะดำรงฯ  
Ayothaya Sarawut

ถึงเจ็บปวดปานใด ก็ต้องอยู่
หลงเข้าหมู่เมืองมาร อย่าพาลหลง
เศษหญ้าเศษฟาง กลางป่าดง
อาจจะชง เป็นโอสถ รสโอชา..


ก็นั่งนับกับกาลที่ผ่านพ้น
รอยกรรมกับกุศลนั่นแหละหนา
ไหนจะเรืองเฟื่องฟูยิ่งตรูตรา
เมื่อผ่านช่วงเวลาแห่งขึ้นลงฯ
Ayothaya Sarawut

คงถึงยุคทุกข์เข็ญ เซ่นไหว้ผี
ไร้คนดีให้กราบไหว้ มือซ้ายขวา
เท่าที่เห็น กอบโกยโกง ส่งทันตา
พสุธา สิ้นมนต์ ของคนดี



***ผิดฉันทลักษณ์อยู่บ้าง..เพราะคัดลอกมาจากการโต้ตอบ***


วันจันทร์ที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ดอกหญ้า



ก็แค่เป็นดอกหญ้า กลางป่ารก
จะวิตกทำไม การใฝ่สูง
ไม่อาจหวังสุดหวัง ดั่งยางยูง
แค่เจ้าสูงกว่าดิน จงยินดี






วันอาทิตย์ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2555

อัญชัน



ผักสวนครัวพอเพียง เรียงริมรั้ว
งามนะตัวอัญชัน พันธุ์ไม้เถาว์
ปลุกไว้ดูเล่นเล่น ยามเย็นเงา
เก็บดอกเอา ทำผักสด รสชาดดี

หรือจะทำน้ำอัญชัน มันสีสวย
น้ำตาลด้วย หวานหอม ไม่ย้อมสี
ใส่น้ำแข็ง ชื่นใจ ซะไม่มี
เชิญคนดี สรรค์สร้าง อย่างต้องการ


วันอาทิตย์ที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2555

รินริน จนดินชื้น


รินริน จนดินชื้น
ท้องฟ้าครืน จนสั่นไหว
ใบไม้ สิปลิดใบ
ทะเลไกว ด้วยแรงลม



วันเสาร์ที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ฝนสั่งฟ้า..หรือลาโลก


ฝนโปรยปรายร่ายมา อีกฟ้าฝั่ง
เมื่อไรฝนลาสั่ง จากฝั่งฟ้า
เหนื่อยแล้วนะกับเม็ดฝน ที่หล่นมา
เหน็บน้ำตา หนาวสั่น ทุกวันเลย..

Xcellent DarkLady ‎.
ฝนโปรยสาย ปรายมา ฟ้าฝั่งนั้น
ใยหนาวสั่น ฟากนี้ นี่ฝนเอ๋ย
หรือละออง พร่างพรม ลมรำเพย
หอบฝนเลย ข้ามฟ้า มาหากัน

Chintana Kongmuanpetch ‎...
ฝนตกทางนี้ คงหนาวถึง คนทางโน้น
ลมไหวโอน เอนลู่ กรูหนาวสั่น
ใจสื่อใจ ไกลห่าง ระหว่างวัน
ยังแบ่งปัน ความหนาว ร้าวหัวใจ

Xcellent DarkLady ‎.
ฝนลาฟ้า หรือยัง ฝั่งฟากนั้น
กลบหนาวสั่น ใจรอน คนอ่อนไหว
ด้วยแดดเช้า อบอุ่น ละมุนละไม
โอบคนไกล ไล่ร้าว ให้หนาวจาง

Chintana Kongmuanpetch ‎..
ฝนยังไม่ สั่งลา ยังบ่าไหล
คงสะใจ ลึกลึก นึกชะล้าง
ได้เห็นน้ำ ไหลอ่วม เอ่อท่วมทาง
รอฝนร้าง จากฟ้า หลายราตรี

Xcellent DarkLady ‎.
สายน้ำฝน หล่นฟ้า มาท่วมเมือง
อย่าขัดเคือง เป็นไป ในวิถี
คนใจมาร มากล้น พ้นทวี
น้ำฝนนี้ จักสอนสั่ง...คนจัญไร

Chintana Kongmuanpetch ‎...
สายไปแล้วแก้วตาเอ๋ย..
ไม่เหลือเลยโล้นเกรียน เปลี่ยนต้นไม้
จากป่าทึบ เป็นดิน ทั้งหินทราย
ถล่มทลาย ทับเมือง ทับเรื่องคน..

Xcellent DarkLady ‎.
เออละหนอ น้อยไป ไม่รู้จำ
ช่วยกระหน่ำ โปรยปราย เถิดสายฝน
ให้ท่วมดิน ท่วมฟ้า ประชาชน
ท่วมผู้คน จมหาย สลายเมือง!!

Chintana Kongmuanpetch ‎..
อยากให้โลก สลายลับ และดับสูญ
ล้างอาดรู โศกเศร้า ที่คาวเขื่อง
จบสิ้นทุก เรื่องราว ไม่เปล่าเปลือง
จบทุกเรื่อง โลกกลมกลม เมื่อล่มไป

ของขวัญชิ้นสุดท้าย



แด่..ความตายอันหอมหวาน..
ทุกสายธารชีวิต เพ่งพิจเห็น
จะดี-ชั่ว สร้างสั่ง ตอนยังเป็น
ไม่ต้องเซ่น ส่งไป ยามใครตาย

เป็นของขวัญชิ้นสุด จะได้รับ
ไปพร้อมกับ ร่างลับ ดับสลาย
มาน้อมมอบ แด่ผู้ อยู่เรียงราย
บทสุดท้าย เสียงสวดส่ง ..บรรจงลา


เทียนส่องใจ



เทียนส่องใดส่องใจเจ้า
ส่องเห็นเงา ที่เง่าโง่
ขัดขลาดเขลา ให้เงาโชว์
วะวาวโผล่ วาววับ จับจิตใจ



วันอังคารที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2555

นกเจ้าเอย



สงสารนกถูกขัง เพื่อหวังปล่อย
แต่นกน้อยไม่อยากไป โอ้ใจเอ๋ย
หรืออยู่กรงสบายกว่า น่าชื่นเชย
เจ้าจึงเฉย เมื่อเขาปล่อย..หรือน้อยใจ