แอก

ปลดแอก ที่แบกไว้

ก่อนจะตาย กลายเป็นผี

ทำได้ เท่าแรงมี

คงจะดี กว่าไม่ทำ

คร่ำครวญ ชวนให้เศร้า

มันปวดร้าว ราวโลกช้ำ

ใครเล่า เศร้าระกำ

จึงต้องจำ ให้เป็นไป

สองมือ ที่กอบกู้

เราซิรู้ ได้ถูไถ

พลังร่วม ยังอีกไกล

เมื่อหัวใจ ใช่หนึ่งเดียว..

แบ่งปัน

สวัสดีวันหยุด ผุดผ่องใส
ด้วยหัวใจมาตรฐาน การรู้สึก
กับความชั่วความดี ที่สำนึก
จิตตรองตรึกกลั่นกรอง เป็นของเรา

ไม่มีใดด้านเดียว ที่เกี่ยวข้อง
ล้วนมีสอง สาม สี่ หน่อ ปลี เหง้า
จงพิเคราะห์ข่มจิต ก่อนคิดเอา
ขจัดเขลาสร้างปัญญา ตามท่าที

หยิบได้มากปัญญาเกิด ประเสริฐนัก
ไม่ต้องหนักแบกทุกข์ แสนสุขขี
หากวางทุกข์ไม่ได้ มากมายมี
ใช้ความดีผลักดัน มันพ้นไป

เป็นผู้ให้เสียบ้าง บางอย่างนั้น
หัดแบ่งปันวิมุติ พิสุทธิ์ใส
สังคมยังต้องการ ธารน้ำใจ
สละได้ก็เบา และเท่าทัน

หากคิดเข้าไม่คิดออก ขอบอกให้
พอกพูนไว้หมักหมม อาจจมท่าน
เมื่อความโลภถมร่าง แทนรางวัล
ถึงวันนั้นได้อะไร พึงไตร่ตรอง

หากแบ่งปันวันนี้ มีผู้รับ
สังคมจับตาแล ใช่แค่สอง
ความเหลื่อมล้ำมากล้น จนท้นนอง
แค่แบ่งของเหลือใช้..ก็ได้บุญ

เบื่อ

เบื่อสังคมไฮโซ ที่โก้เก๋

เบื่อทะเลเบื่อเกาะ เพราะไม่เชื่อ

เบื่อคนมากวุ่นวาย ไร้จุนเจือ

เค็มกว่าเกลือ ไร้เผื่อแผ่ เห็นแก่ตัว 

เบื่อสังคมแก่งแย่ง เบื่อแข่งขัน

ไม่แบ่งปันน้ำใจ เอาใส่หัว

ความชั่วให้เพื่อนไป ดีใส่ตัว

หลงเมามัว อำนาจ..วาดวิมาน

อย่าได้เสียเวลา (กับ) คำว่าเบื่อ

เวลาเหลือไม่มาก จากที่ผ่าน

ทำประโยชน์ใดบ้าง เป็นทางการ

หรืองุ่นง่าน ไปวันวัน แค่นั้นพอ ..

(ถามตนเอง)