วันอังคารที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556

ปีบบาน

...
ปีบดอกบานอ้อนฟ้า ท้าลมหนาว
บอกเรื่องราววันผ่าน ทั้งหวานขม
ทุกเรื่องราวทุกเวลา ทุกอารมณ์
คือผู้ชม ผู้แสดง แห่งชีวิต

วันอาทิตย์ที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2556

ฉันคือฉัน



ฉันแค่คนเขียนกานท์ ไว้อ่านเล่น
หาใช่เป็นกวี ที่ยิ่งใหญ่
หากอ่านแล้วชื่นชอบ ก็ขอบใจ
เชิญกดไลค์ตามสบาย ได้ทุกคน

ใครไม่ชอบผ่านไป ก็ไม่ว่า
เพราะลีลาห่าม ๆ ตามเหตุผล
อารมณ์ดีก็ซาบซ่าน หวานกมล
อารมณ์หม่นก็อย่าอ่าน..พาลขุ่นมัว

เขียนสัพเพเหระ ดาระดาด
ไม่ประกาศ อุดมการณ์ จารเลือกขั้ว
แต่ก็มีที่สุด จุดยืนชัวร์
อย่ามามั่ว เอาเป็นพวก เพื่อจวกใคร.


วันพุธที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2556

สงครามชายแดนใต้


นราธิวาส ยะลา  ปัตตานี
สงครามที่ ไม่สิ้นสุด ไร้จุดหมาย
แต่ละวัน วาบหวาม กับความตาย
บอกไม่ได้ ว่าอะไร ที่ต้องการ

มุ่งหมาย เข่นฆ่า ไม่ปราศัย
ได้อะไร ก็ไม่รู้ ฤดูผ่าน
จะเป็นอยู่ อย่างนี้ กี่กัปกาล
จนกว่าบ้าน เมืองร้าง หรืออย่างไร..


วันศุกร์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2556

ก้าวล่วง



ไม่ได้เขียนกลอนมา ห้าวันแล้ว
เหมือนว่าแนวความฝัน นั้นหล่นหาย
ไปพร้อมกับตอบโจทย์ โฉดทำลาย
มีคนป้ายสีใส่ ในราชันย์

ทั้งทั้งที่ พวกเขา ที่เห่าหอน
หาใช่คน เืดือดร้อน เพียงนอนสั่น
หมายมุ่งมา ขย้ำขยี้ ตะบี้ตะบัน
ให้คลอนสั่น ย้อนยอก หมายตอกตรึง.


วันอังคารที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2556

กร นครศรีฯ: มาดูภาพจากเขารามโรมที่ post ไว้ที่นครทูเดย์

กร นครศรีฯ: มาดูภาพจากเขารามโรมที่ post ไว้ที่นครทูเดย์: ตา มลิ้งค์ที่ให้ไว้ตามลำดับตามนี้ครับ 1 ที่ท่องเที่ยวเขารามโรม1 2 ที่ท่องเที่ยวเขารามโรม2 3 ที่ท่องเที่ยวเขารามโรม3 4 ที่ท่องเที่ยวเขา...

วันพุธที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ปลง



อยากเลือกทาง สายเงียบ ที่เรียบง่าย
วาดระบายสีอ่อน ไม่ร้อนเร่า
ไม่ประชันขันแข่ง แย่งเป็นดาว
เหมือนใช้เท้าเหยียบผู้อื่น ที่ยืนดู

วันนี้เห็นอะไร ในความคิด
วิปริตไปหมด น่าอดสู
แก่งแย่งจับจอง ของมึง,กู
ทั้งที่รู้ว่านั่น มันอัตตา

น่าสมเพทเสียงร้องสั่ง หลังอาหาร
เหมือนขอทานใส่สูท พูดโหยหา
มื้อต่อไป ใครเป็นเหยื่อ เบื่อระอา
เก็บไปกินชาติหน้า หรือว่าไง..



วันเสาร์ที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2556

เหนื่อยไหม





เจ้าเบื่อไหมหัวใจ ใคร่ขอถาม
กับนิยามเก่าเก่า ใต้เงาฝัน
เจ้าเบื่อไหมละคร ตอนกลางวัน
กว่าที่มันจะจบตอน มาผ่อนพัก..



เจ้าช่างกล้า



วันหยุดไม่หยุดใจ..จะไขว่คว้า
ท้องฟ้ายังเป็น เช่นสีฟ้า
ผีเสื้อปีกบาง กางปีกมา
เจ้าช่างกล้าฝ่าลม..ไม่สมตัว



วันอังคารที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2556

สาวน้อย




เมื่อชงโคคลี่กลีบ อย่างรีบร้อน
เหล่าภมรเร่งเร้า จะเคล้าชื่น
ให้สงสารสาวน้อย แต่เมื่อคืน
คงขมขื่นเมื่อฟ้าสาง ตอนสร่างเมา

สังคมแหลกเหลว เปลวนรก
คนฉวยฉกโอกาส สังวาสเหงา
แค่ผลิกลีบผลิหวัง และยังเยาว์
ก็เร่งเร้าให้กร้าน..จนด้านชา



วันอาทิตย์ที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2556

อยากหยุดโลก



สวัสดี..ยามค่ำ ลำนำโศก
อยากหยุดโลก วางลง ณ ตรงนี้
อย่าได้หมุน หรือเคลื่อน วัน เดือน ปี
กลัวจะมี ภัยพิบัติ..ตามจัดวาง

อะไรเท็จ อะไรจริง สิ่งลวงโลก
อะไรโชค อะไรเชื่อ อะไรสร้าง
อะไรบอก อะไรเตือน ดูเลือนลาง
โลกจะมืด หรือสว่าง..จะอย่างไร.

บ่วง



ก็หาใช่คนกระด้าง สันดานหยาบ
แต่พอทราบเล่ห์กล คนบนนี้
มีรักโลภโกรธหลง ดงโลกีย์
แถมยังมีกับดัก เพื่อตักตวง

ใครสร้างจินตนาการ เชิญสานต่อ
เพียงแต่อย่าขุดบ่อ หรือล่อบ่วง
ใช้คำหวานสำรอก เพื่อหลอกลวง
หรือควักล้วงลงอาญา ประชาทัณฑ์

ควรสอนลูกสอนหลาน ว่านเครือญาติ
อย่าประมาทคารม คมกระสันต์
หากติดหล่มจมดิ่ง ทุกสิ่งอัน
ไม่มีวันกู้คืน นะชื่นตา

เป็นข่าวแล้วข่าวเล่า เจ็บร้าวนัก
ติดกับดักบ่วงเล่ห์ สิเน่หา
เพียงคารมลมปาก สำำรากมา
พร้อมฉาบทาน้ำผึ้ง ซึ้งซึ้งนั้น

กระโจนลงจมปลัก ในรักร้อน
แล้วขย่อนคายรัก สำลักฝัน
เมื่อตื่นเห็นโสโครก โศกนิรันดร์
รู้เท่าทันก็สาย เสียดายนวล.