เหนื่อยไหม

เจ้าเบื่อไหมหัวใจ ใคร่ขอถาม

กับนิยามเก่าเก่า ใต้เงาฝัน

เจ้าเบื่อไหมละคร ตอนกลางวัน

กว่าที่มันจะจบตอน มาผ่อนพัก..

เจ้าช่างกล้า

วันหยุดไม่หยุดใจ..จะไขว่คว้า

ท้องฟ้ายังเป็น เช่นสีฟ้า

ผีเสื้อปีกบาง กางปีกมา

เจ้าช่างกล้าฝ่าลม..ไม่สมตัว

สาวน้อย

เมื่อชงโคคลี่กลีบ อย่างรีบร้อน

เหล่าภมรเร่งเร้า จะเคล้าชื่น

ให้สงสารสาวน้อย แต่เมื่อคืน

คงขมขื่นเมื่อฟ้าสาง ตอนสร่างเมา

สังคมแหลกเหลว เปลวนรก

คนฉวยฉกโอกาส สังวาสเหงา

แค่ผลิกลีบผลิหวัง และยังเยาว์

ก็เร่งเร้าให้กร้าน..จนด้านชา

อยากหยุดโลก

สวัสดี..ยามค่ำ ลำนำโศก

อยากหยุดโลก วางลง ณ ตรงนี้

อย่าได้หมุน หรือเคลื่อน วัน เดือน ปี

กลัวจะมี ภัยพิบัติ..ตามจัดวาง

อะไรเท็จ อะไรจริง สิ่งลวงโลก

อะไรโชค อะไรเชื่อ อะไรสร้าง

อะไรบอก อะไรเตือน ดูเลือนลาง

โลกจะมืด หรือสว่าง..จะอย่างไร.

บ่วง

ก็หาใช่คนกระด้าง สันดานหยาบ

แต่พอทราบเล่ห์กล คนบนนี้

มีรักโลภโกรธหลง ดงโลกีย์

แถมยังมีกับดัก เพื่อตักตวง

ใครสร้างจินตนาการ เชิญสานต่อ

เพียงแต่อย่าขุดบ่อ หรือล่อบ่วง

ใช้คำหวานสำรอก เพื่อหลอกลวง

หรือควักล้วงลงอาญา ประชาทัณฑ์

ควรสอนลูกสอนหลาน ว่านเครือญาติ

อย่าประมาทคารม คมกระสันต์

หากติดหล่มจมดิ่ง ทุกสิ่งอัน

ไม่มีวันกู้คืน นะชื่นตา

เป็นข่าวแล้วข่าวเล่า เจ็บร้าวนัก

ติดกับดักบ่วงเล่ห์ สิเน่หา

เพียงคารมลมปาก สำำรากมา

พร้อมฉาบทาน้ำผึ้ง ซึ้งซึ้งนั้น

กระโจนลงจมปลัก ในรักร้อน

แล้วขย่อนคายรัก สำลักฝัน

เมื่อตื่นเห็นโสโครก โศกนิรันดร์

รู้เท่าทันก็สาย เสียดายนวล.