บ้านฉัน...อีกสักตอน

เสียงความทุกข์คืบหา เข้ามาใกล้
ถึงข้างในชายคา น่าสงสัย
เริ่มทิ้งถิ่นหญิงชาย ย้ายกันไป
อยู่ให้ไกลจากตรงนี้ หาที่ทาง

แล้วค่อยค่อยจากไป ในที่สุด
เกินจะหยุดทุกสิ่ง ต้องทิ้งร้าง
สวนผลไม้ไร่นา ทั้งป่ายาง
ที่เคยสร้างด้วยเหงื่อ เพื่อจะไป

ทิ้งบ้านพ่อเมืองแม่ แต่หนหลัง
สายสะดือเคยฝัง ข้างไม้ใหญ่
รักที่นี่แต่กลัว เต็มหัวใจ
เมื่อทุกข์ภัยลามรุก ทุกอณู

ใครเคยบอกฉันว่า จะมาช่วย
ให้แผ่นดินนี้สวย...ไม่ต้องหรู
ขอแค่เพียงเหลียวหน้า หันมาดู
ว่าเขาอยู่กันอย่างไร ในชายแดน

การใช้เงินทับถม จมในเนื้อ
หนอนในเกลือหมุนวน เป็นวงแหวน
เกาะกุมกินกัดเล็ม เกลือเค็มแทน
โอ้..ช่างแสนหวานนัก...พวกลักกิน